اثرات بازه های مختلف زمانی ورزش بر حافظه ی فضایی و حافظه ی طولانی مدت در موش های صحرایی نر بالغ

مقدمه: یافته های پژوهش های گذشته نشان دهنده ی اثرات مفید ورزش بر مغز بوده اند؛ القای تغییرات ساختمانی در سیناپس ها، نورون زایی در هیپوکامپ، افزایش نوروترانسمیترها و ارتقای یادگیری و حافظه ی فضایی از این جمله است. روش ها: تعداد 40 سر موش صحرایی نر در چهار گروه ده تایی، کنترل، 8، 30 و 40 روز ورزش تقسیم شدند؛ برای حافظه ی فضایی، شاخص های طول مسافت طی شده و مدت زمان تأخیر در یافتن سکو و برای حافظه ی طولانی مدت، درصد زمان صرف شده محاسبه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس انجام شد. یافته ها: گروه 40 روز ورزش، در شاخص های طول مسافت (01/0p<) و مدت زمان تأخیر (05/0p<) و گروه 30 روز ورزش، در شاخص طول مسافت دارای تفاوت معنی دار (05/0p<) با گروه کنترل بودند. در شاخص حافظه ی طولانی مدت، هر سه گروه ورزش کرده دارای تفاوت معنی دار با گروه کنترل بودند. نتیجه گیری: با افزایش طول مدت زمان ورزش، حافظه ی فضایی افزایش می یابد، اما احتمال می رود حافظه ی طولانی مدت بیشتر تحت تأثیر ورزشی که از نظر زمانی نزدیک تر به فعالیت ذهنی باشد، قرار گیرد. به نظر می رسد این تفاوت، به علت مکانیسم های مختلف اثر ورزش باشد. برای مثال ورزش کوتاه مدت باعث افزایش mrna سیناپسین i در سطح سلول و ورزش طولانی مدت باعث افزایش 2و1mapk و پروتئین های انتقال وزیکولی می شود.